Katedra Języków i Kultur Afryki     

O Katedrze

Katedra Języków i Kultur Afryki kontynuuje i rozwija bogatą tradycję polskiej afrykanistyki, której głównym obszarem zainteresowań są języki, literatury i kultury społeczeństw afrykańskich.

Afrykanistyka jako odrębny kierunek uniwersytecki usytuowana jest w strukturach Wydziału (wcześniej Instytutu) Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Jest jedną ze specjalności regionalnych wielkiego obszaru kultur pozaeuropejskich. Powstała w latach 50 XX wieku, ale swój akademicki rodowód wywodzi ze znacznie starszej tradycji studiów etiopistycznych, których podwaliny w Uniwersytecie Warszawskim założył Prof. Stefan Strelcyn. Katedra Semitystyki i Afrykanistyki, prowadząca dydaktykę i badania naukowe w zakresie afrykanistyki, powstała w roku 1969.

Afrykanistyka jako specjalność dydaktyczna funkcjonowała kolejno w ramach filologii orientalnej, kulturoznawstwa, a od roku 2005 – w ramach orientalistyki. Jest to kierunek o mocno ugruntowanej tradycji badań nad językami, który poszerzył z czasem swój profil o badania nad historią, literaturą, zagadnieniami kulturowymi i społecznymi.

W Uniwersytecie Warszawskim kształci się studentów afrykanistyki na poziomie licencjackim i magisterskim. Profil afrykanistyczny zaznacza się także na studiach doktoranckich, gdzie prowadzi się prace badawcze w ramach dyscyplin naukowych językoznawstwa i literaturoznawstwa. Oprócz doktorantów polskich, na trzecim etapie studiów kształcą się studenci z Afryki.

Katedra Języków i Kultur Afryki podtrzymuje wieloletnią tradycję dydaktyki i badań w zakresie języków: amharskiego, hausa i suahili. Prowadzi trzy ścieżki specjalizacyjne, łączące naukę języków z całym zespołem zagadnień odnoszących się do obszaru językowego, odpowiednio Afryki Północno-Wschodniej, Afryki Zachodniej i Afryki Wschodniej, a także Afryki jako całości. 

Stałą wizytówką Katedry (wcześniej Zakładu) jest czasopismo Studies in African Languages and Cultures, które ukazuje się nieustannie od roku 1984 (www.salc.uw.edu.pl).

Ethiopian studies in Poland